Ik behoor tot diegenen die het belang van deze presidentsverkiezingen groot achten. Bij het noemen van de naam Trump komt een rij van andere leiders op wiens gedrag en beleid me grote zorgen baren. Dat rijtje kunt u vast ook invullen. Wat mij betreft zijn het geen goede voorbeelden voor de huidige en volgende generaties. En ik moet echt mijn best doen niet te vergeten dat al deze leiders beschikken over een grote schare van aanhangers. Zo ook in de Verenigde Staten. Hoe is dat mogelijk, denk ik dan. Van vele kanten wordt gepoogd met degelijke analyses antwoorden te vinden op die vraag. Dat helpt voor mijn begrip, maar ik moet bekennen dat ik het eigenlijk niet WIL begrijpen.
Terug naar wat ik heb beloofd: leren van de debatten, met name over de interactie die daarbij plaats vindt. Ik kreeg veel reacties op mijn uitnodiging om te “leren van Trump”. De commentaren op het eerste debat Trump-Biden waren eensgezind: hopeloos, tenenkrommend gedrag, presidentieel onwaardig. De tip die de meesten na afloop gaven was: Biden had veel meer appel moeten doen op de gespreksleider, maar ook deze super ervaren moderator had nauwelijks vat op het gebeuren. Resultaat? Wangedrag, waarvoor vele kiezers van beide kanten, jong en oud, zich onverholen schaamden.
Kijkend door de bril van de interactieleer is er één duidelijke les: walgedrag roept walgedrag op. Kijk voor meer uitleg over de interactiecirkel op mijn site Interactietraining-Coaching, maar kort uitgelegd staat walgedrag voor de extreme vorm van een bepaalde interactiehouding. Geven wordt dan bijvoorbeeld opdringen, afweren wordt verwerpen en.. aanvallen wordt vernietigen. Ik ken eigenlijk niemand die zo graag en continu walgedrag vertoont dan Trump. Geen wonder, want hij komt er niet alleen mee weg maar hij wordt er door zijn volgelingen ook om bewonderd. Ook in Nederland kennen we trouwens politici die hun populariteit hieraan te danken hebben: eindelijk iemand die openlijk en duidelijk zegt wat ik zelf altijd al wilde zeggen. Ik zie Fortuin, met wie ik korte tijd heb mogen samenwerken, nog steeds als de man die deze weg voor anderen heeft geopend.
Terug naar interactie. Cuvelier, die de theorie van de interactiecirkel heeft ontwikkeld (lees zijn boek “De Stad van Axen”) hield ons in zijn trainingen altijd voor: alle (zes) houdingen die je bij interactie kunt innemen zijn prima, de ene houding is niet beter dan de andere. Weet wat je wilt bereiken en maak daarop je keuze, maar probeer weg te blijven van de wal: walgedrag van de een roept namelijk walgedrag bij de ander op!
Biden was van deze les het sprekende voorbeeld tijdens het eerste debat. Laten we hopen dat het vannacht beter gaat.